harcanan duyguların ardında benden geriye kalanlar o kadar fazla ki yıkılamıyorum. o kadar ki büyüdüm kopan parçalar hala anlamlı.
ben önemliyim herkezden.
ben hayatımın zorluklarını aşarken yiğitler gibi küfrederek devam ettim yolumda. ne vardı sanki bu yola bunca taş dolduracak. ne vardı sanki her taşın top tüfek mermi dolması...
hakkaten okuyan sanar mı ki zorlu yollar aşmış bir küheylandır bunları yazan:)
yok diil zaten... bir garip insanoğlu...
fazla düşünen bir başka deli... ispatına ve kalemsizliğine buraya yazan ve herkezin öyle yada böyle deli olduğuna inanmış, adanmış bir deli işte.
canımsıkıldıgenegene.
eskiçözümsüzbirarkadaşınyazdıklarına baktımazevvel. nezorinsanıanlamak. anlamayıseven ben bile istemedim oysa anlayabilmeyi,pek meşakkatli pek zorluydu.
bundandır yazılarını hala anlamlı bulabilmem:)
ahh insanoğlunun garibi...
sevdiklerin nerde şimdi?
asıl derdin bu demi şimdi?rahat mı uyurken canın...uyur mu canın... hasta susuz mu yoksa?
belki anasının koynunda, belki eksi arabasıyla... hayat sevdiğini bildiğinden ayrı kalmayı seçebildirecek kadar uzun mu?
yoksa ablalık gerçek sevginin çok mu ırağı?
ahh insanoğlunun garibi...