Tam 4 yıl sonra..

Aradan dört koca yıl geçmiş yazmayalı.. Ne aşk dolu yıllardı sana yazdığım yıllar.. Sevgili blog şu berbat kötü günlerde bana verdiğin destek için teşekkür ederim. Bugünlerde eşimle; müstakbel eski eşimle ayrılık aşamasındayız ve ben hamileyim. Bebeğimin günlüğünde bir hafta önce "Babamız bize pirzola pişiriyor, bizi çok seviyor" yazarken şimdi "uyu, bir süre derin uyu n'olur hissetme diyorum. 

Babası kötü biri değil.. 

Bitince bitiyor işte. 

Ama son iki günde yazdığım üç buçuk atan yazıları okuduysanız anlarsınız ki çok korkuyorum.. 

Bayağı zormuş bu işler😓 oysa ben her kızmam da dilime pelesenk etmiştim "Boşanıyoruz! Hııhh demeyi". Hayata gelmek için temmuz sıcağını bekleyen minik bir kuzu tüm gücüyle tekmelerken hele... 

Hele hamilelik diyet kitabında ki mezuranın üzerinde bile anneli babalı resimler varken, en baba olmaz dediğiniz adam bebeğimin odasını boyadım, ayh bıyıklı emzik sipariş ettim, çok aradım ama değdi diye size ballandıra ballandkra anlatıyorsa zor be kardeşim.. 

Ama ne kolay ki diyelim, değil mi?

En kötüsü de deli gibi aşık olduğum, deli gibi aşık olduğuna inandığım adamla bunları yaşadıktan sonra kim beni bir daha ikna edebilir aşka, sevgiye, evliliğe...inansam da bebekli ve şimdilik şişko birine kimsenin aşık olacağını da sanmam😁